Α’ Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική, Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών, «Ιπποκράτειο» Νοσοκομείο
Διαδερμική Βαλβιδοπλαστική Μιτροειδούς Βαλβίδας: Χρήση μίας Νέας Τροποποιημένης Ορθόδρομης Τεχνικής
Η διαδερμική βαλβιδοπλαστική της μιτροειδούς βαλβίδας (ΔΒΜ) θεωρείται η θεραπεία εκλογής για τους συμπτωματικούς ασθενείς με σοβαρού βαθμού στένωση της μιτροειδούς βαλβίδας με ευνοϊκά κλινικά και ανατομικά χαρακτηριστικά1 που δεν είναι υποψήφιοι για χειρουργική αντιμετώπιση. Σε σύγκριση με τη χειρουργική αντιμετώπιση, η ΔΒΜ έχει αποδείξει ότι έχει παρόμοια ή και καλύτερα ποσοστά επιτυχίας2,3 και συγκρίσιμα ποσοστά επαναστένωσης.2 Οι συνηθέστερα χρησιμοποιούμενες τεχνικές είναι η διαφλέβια/ορθόδρομη προσέγγιση (τεχνική μπαλονιού Inoue,4 τεχνική[…]
Απόκλιση του Άξονα του Κύματος Τ. Ένας Αμφισβητούμενος Δείκτης της Επίπτωσης Στεφανιαίας Νόσου;
Από το 1913, όταν ο Einthoven όριζε το διάστημα QT, ως τον χρόνο που απαιτείται για την ολοκλήρωση της διαδικασίας εκπόλωσης και επαναπόλωσης, η διάρκεια του διαστήματος QT χρησιμοποιείται ως δείκτης αποκατάστασης του κοιλιακού μυοκαρδίου από την ηλεκτρική διέγερση και ως έκφραση των μεταβολών στο ηλεκτροκαρδιογράφημα (ΗΚΓ) επιφανείας που εμφανίζουν τα διαφορετικά δυναμικά ενεργείας που προέρχονται από τις διάφορες περιοχές του μυοκαρδιακού τοιχώματος. Ως εκ τούτου, η μέτρηση της[…]
Οξεία Περικαρδίτιδα: Σύγχρονη Θεώρηση στη Διαγνωστική και Θεραπευτική Προσέγγιση
H οξεία περικαρδίτιδα μαζί με την υποτροπιάζουσα περικαρδίτιδα, τη χρόνια συμπιεστική περικαρδίτιδα και τη μεμονωμένη περικαρδιακή συλλογή υγρού αντιπροσωπεύουν τα κυριότερα περικαρδιακά σύνδρομα. Από πρόσφατα επιδημιολογικά στοιχεία φαίνεται ότι η οξεία περικαρδίτιδα είναι μία σχετικά συχνή πάθηση και ευθύνεται για το 0,1% των νοσηλειών σε νοσοκομείο και για το 5% των προσελεύσεων σε επείγοντα εξωτερικά ιατρεία για θωρακικό πόνο μη ισχαιμικής αιτιολογίας.1 Στις δυτικές κοινωνίες η επίπτωση της στο[…]
Μείωση Επανεισαγωγών – Η σημασία του Ενημερωτικού Σημειώματος Εξόδου (Εξιτηρίου) ασθενών με Καρδιακή Ανεπάρκεια
Τα τελευταία 30 έτη έχει επιτευχθεί σημαντική πρόοδος στη διάγνωση και θεραπεία ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια.1 Μια σειρά κλινικών μελετών οδήγησαν στην καθιέρωση νέων θεραπειών με επακόλουθο τη δραστική βελτίωση της επιβίωσης, τη μείωση των επανανοσηλειών και την επίτευξη ικανοποιητικής ποιότητας ζωής για τους ασθενείς.2 Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, μελέτες όπως οι VHeFTII,3 SOLVD-P,4 CONSENSUS5 και ATLAS6 εδραίωσαν τη χρήση αναστολέων του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτασίνης[…]
Θεραπευτικές προεκτάσεις από τη χρήση βιταμίνης D σε υπερτασικούς ασθενείς υψηλού ρίσκου.
Η βιταμίνη D είναι γνωστή για τον ρόλο της στην ομοιόσταση του ασβεστίου, την ομοιόσταση των οστών και τη ρύθμιση της έκκρισης της παραθορμόνης (PTH). Πέρα από τις κλασικές δράσεις της αποτέλεσε αντικείμενο εκτεταμένης έρευνας η επίδραση της ενεργοποιημένης VD στην καρδιαγγει- ακή νόσο. Λόγω των πολλών αντιφατικών αποτελεσμάτων μερίδα επιστημόνων θεωρεί τη συσχέτιση ανεπάρκειας VD και καρδιαγγειακής νόσου ως το υποπροϊόν της έλλειψης και όχι τον αιτιολογικό παράγοντα. Η[…]
Ο κατακερματισμός του QRS στο ΗΚΓ ως δείκτης κινδύνου σε καρδιαγγειακές παθήσεις
Η εξέλιξη της τεχνολογίας τα τελευταία χρόνια έχει οδηγήσει στη μελέτη και ανάπτυξη διαφόρων αναίμακτων δεικτών με στόχο τη διαστρωμάτωση κινδύνου των ασθενών με καρδιακή νόσο για αιφνίδιο καρδιακό θάνατο (ΑΚΘ). Αν εξαιρέσουμε το κλάσμα εξώθησης της αριστερής κοιλίας (ΚΕΑΚ) λίγοι είναι οι δείκτες που χρησιμοποιούνται ευρέως στην κλινική πράξη για την διαστρωμάτωση αρρυθμιολογικού κινδύνου σε ασθενείς με καρδιακή νόσο. Ο κατακερματισμός του QRS (fQRS) φαίνεται να μην έχει προγνωστική[…]