Η περικαρδίτιδα μετά από έμφραγμα του μυοκαρδίου (σύνδρομο Dressler) είναι μια μορφή φλεγμονώδους περικαρδιακού συνδρόμου που σπάνια εμφανίζεται (<1%) μετά από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Εκδηλώνεται κλινικά ώς εμπύρετη κατάσταση καθυστερημένης έναρξης (συνήθως 1-2 εβδομάδες μετά το έμφραγμα του μυοκαρδίου), πιθανώς δευτερογενής, που οφείλεται σε ανοσολογικής αιτιολογίας προσβολή του περικαρδίου οφειλόμενη στο έμφραγμα του μυοκαρδίου. Το σύνδρομο Dressler μπορεί σπάνια να περιπλέκεται με παρατεταμένη νοσηλεία του ασθενή, συχνότερερες υποτροπές της περικαρδιακής συλλογής τον καρδιακό επιπωματισμό και την συμπιεστική περικαρδίτιδα. Μεταξύ αυτών, ο καρδιακός επιπωματισμός είναι η πιο επικίνδυνη για τη ζωή επιπλοκή. Η θεραπεία του οποίου θα μπορούσε να γίνει εξαιρετικά δύσκολη, ειδικά σε ηλικιωμένους ασθενείς με πολλαπλές συννοσηρότητες. Παρουσιάζεται περίπτωση ενός ασθενούς με υποτροπιάζουσα συμπτωματική μετεμφραγματική περικαρδιακή συλλογή, στην οποία δεν μπορούσε να χορηγηθεί η ενδεδειγμένη φαρμακευτική αγωγή λόγω ενεργού αιμορραγίας του πεπτικού. Ο ασθενής αντιμετωπίστηκε επιτυχώς με ενδοπερικαρδιακή ενστάλαξη του χημειοθεραπευτικού – κυτταροστατικού παράγοντα, σισπλατίνη. Από την εμπειρία μας, αυτή η παρέμβαση μπορεί να είναι χρήσιμη στην αντιμετώπιση του καρδιακού επιπωματισμού μετά από έμφραγμα του μυοκαρδίου, όταν η ενδεδειγμένη ιατρική θεραπεία δεν μπορεί να γίνει ανεκτή και η άμεση χειρουργική επέμβαση δεν είναι διαθέσιμη ή αντενδείκνυται.
PDF