Η σημασία της ΚΑΔΚ στη διάγνωση, πρόγνωση και παρακολούθηση ασθενών με Πνευμονική Αρτηριακή Υπέρταση

Περίληψη

Η Καρδιοαναπνευστική δοκιμασία κόπωσης (ΚΑΔΚ) αποτελεί την εξέταση εκλογής για την εκτίμηση της αερόβιας ικανότητας του ατόμου για άσκηση. Η εφαρμογή της ΚΑΔΚ μέσω των κύριων παραμέτρων της (peakVO2, AT, VE/VCO2, PETCO2) σε έναν διαγνωστικό αλγόριθμο για την διάγνωση, παρακολούθηση και την πρόγνωση ασθενών με ΡΑΗ θα πρέπει να θεωρείται αναγκαία προϋπόθεση.
Η Καρδιοαναπνευστική δοκιμασία κόπωσης (ΚΑΔΚ) είναι μια δυναμική, μη επεμβατική μέθοδος, η οποία επιτρέπει την ταυτόχρονη και συνολική αξιολόγηση παραγόντων του καρδιαγγειακού, αναπνευστικού, αιμοποιητικού, νευρικού και μυοσκελετικού συστήματος, τα οποία συστήματα συνεργάζονται κατά την εκτέλεση της σωματικής άσκησης. Η ΚΑΔΚ είναι σε θέση να παρέχει μια ολοκληρωμένη εκτίμηση της λειτουργικής ικανότητας του ασθενούς για άσκηση αλλά και της βαρύτητας της καρδιοαναπνευστικής νόσου και της εξελικτικής της πορείας. Η φυσική κατάσταση ενός ατόμου και ο τυχόν περιορισμός του για σωματική άσκηση αξιολογείται κατά τη διάρκεια της ΚΑΔΚ μέσω της παραμέτρου της μέγιστης κατανάλωσης οξυγόνου (peakVO2) εκφραζόμενη σε απόλυτη τιμή (στάδια Α-Ε κατά Weber) καθώς και σε ποσοστιαία επί της μέγιστης προβλεπόμενης τιμής για τον εξεταζόμενο (ένα φυσιολογικό απο τέλεσμα απαιτεί την επίτευξη τιμής peakVO2≥84% της μέγιστης αντίστοιχης προβλεπόμενης τιμής). Με την συνδυασμένη εκτίμηση της peakVO2 και των υπόλοιπων μετα βολικών, καρδιαγγειακών και αναπνευστικών παραμέτρων είναι δυνατόν να ελεγχθεί ο βαθμός συμμετοχής του καρδιαγγειακού, του αναπνευστικού και του μυϊκού συστήματος στην ελάττωση της ικανότητος ενός ατόμου για σωματική άσκηση. Οι κυριότερες παράμετροι, οι οποίες προσδιορίζονται στην ΚΑΔΚ αναγράφονται στον Πίνακα 1. Γενικότερα, η ΚΑΔΚ αναγνωρίζεται ως μία αναπαραγώγιμη και ασφαλής τεχνική.
Ως πνευμονική αρτηριακή υπέρταση (ΡΑΗ) χαρακτηρίζεται εκείνη η αιμοδυναμική κατάσταση ενός ατόμου κατά την οποία η μέση πίεση της πνευμονικής αρτηρίας (meanPAP) κατά τη διάρκεια του δεξιού καρδιακού καθετηριασμού είναι ≥25 mmHg σε συνθήκες ηρεμίας. Τα ευρήματα αυτά συνοδεύονται από φυσιολογικά επίπεδα της πνευμονικής πίεσης ενσφήνωσης τριχοειδών (PCWP<15mmHg), αυξημένα επίπεδα των πνευμονικών αγγειακών αντιστάσεων (PVR>3 μονάδες Wood) και φυσιολογική ή μειωμένη καρδιακή παροχή.14-15 Νεότερη ταξινόμηση ορίζει την ΡΑΗ να διαγιγνώσκεται όταν η meanPAP κατά τη διάρκεια του δεξιού καρδιακού καθετηριασμού είναι ≥ 20mmHg.