Το ετήσιο συνέδριο – κορυφαία καρδιολογική εκδήλωση στη χώρα μας – πραγματοποιείται στην Αθήνα ( Ξενοδοχείο HILTON ) 23 – 25 Οκτωβρίου 2014 και όπως τονίζει στο μήνυμά του ο Πρόεδρος της Εταιρείας κ. Ιωάννης Καλλικάζαρος, πρόκειται για ένα συνέδριο υψηλής ποιότητας όπου παρουσιάζονται τα νεότερα δεδομένα και οι σύγχρονες ερευνητικές τάσεις σε όλους τους τομείς της Καρδιολογίας.
Στο 35ο Πανελλήνιο Καρδιολογικό Συνέδριο δίνεται η ευκαιρία στον Έλληνα Καρδιολόγο να παρακολουθήσει όλες τις νεώτερες εξελίξεις σε όλους τους τομείς και εξειδικεύσεις της Καρδιολογίας. Οι πιο διακεκριμένοι και έγκριτοι Έλληνες και ξένοι επιστήμονες διεθνούς κύρους παρουσιάζουν και συζητούν όλα τα καυτά θέματα που απασχολούν τον σύγχρονο Καρδιολόγο.
Ο Πρόεδρος της ΕΚΕ κος Ι. Καλλικάζαρος θα αναφερθεί στην πρόοδο της τεχνολογίας των stents, ιδιαίτερα των βιοαποροφούμενων stents. Οι νεότερες ουσίες που καλύπτουν τα νεότερης γενιάς DESstents, καθώς και η μείωση του πάχους του πλέγματος τους μείωσε σημαντικά τα ποσοστά της επαναστένωσης, χωρίς ωστόσο να την εξαλείψει. Τα τελευταία χρόνια εμφανίστηκαν τα βιοαποροφούμενα stents,στα οποία τόσο το πολυμερές όσο και το πάχος του πλέγματος τους δεν προδιαθέτει σε θρόμβωση, εξασφαλίζοντας όμως ανοικτό το αγγείο παρά την πλήρη απορρόφηση τους μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα.
Επιπλέον θα αναφερθεί στις νέες επαναστατικές θεραπευτικές επιλογές που αλλάζουν το τοπίο στη φαρμακευτική αγωγή της καρδιακής ανεπάρκειας. Με την αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης καθώς και με την αύξηση της επίπτωσης της ΣΝ, έχει αυξηθεί σημαντικά ο επιπολασμός της καρδιακής ανεπάρκειας. Ο καρδιολόγος καθημερινά καλείται να αντιμετωπίσει ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια με βασικό μέλημα τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής και την παράταση της επιβίωσης αυτών των ασθενών. Ωστόσο η φαρέτρα των φαρμάκων της καρδιακής ανεπάρκειας εδώ και χρόνια παραμένει σταθερή καθώς κανένα νέα φάρμακο δεν φάνηκε να βελτιώνει την επιβίωση αυτών των ασθενών.
Ένα σημαντικό θέμα που θα θίξει επιπλέον είναι η διαρκής επέκταση της χρήσης διαδερμικής εμφύτευσης αορτικής βαλβίδος σε ασθενείς με σοβαρού βαθμού στένωση αορτικής βαλβίδος.
Ένας στους 3 ασθενείς ηλικίας μεγαλύτερης των 75 ετών με σοβαρή συμπτωματική στένωση αορτής δεν υποβάλλεται σε χειρουργική αντικατάσταση της βαλβίδας παρά το ότι αυτό αποτελεί την μόνη θεραπεία. Η κύρια αιτία για την οποία η χειρουργική επέμβαση δεν πραγματοποιείται είναι ο υψηλός χειρουργικός κίνδυνος, λόγω των σημαντικών συνυπαρχόντων προβλημάτων υγείας που συχνά συνοδεύουν ασθενείς προχωρημένης ηλικίας. Το γεγονός αυτό οδήγησε στην επινόηση νέων διαδερμικών μεθόδων και τεχνικών που να επιτρέπουν την αντικατάσταση της αορτικής βαλβίδας ενδοαγγειακάχωρίς την διενέργεια χειρουργικής θωρακοτομής, σε αυτούς ακριβώς τους ασθενείς.
Από το 2007 που εφαρμόσθηκε κλινικά η πρώτη διαδερμική εμφύτευση αορτικήςβαλβίδας ο αριθμός των ασθενών που θεραπεύονται με αυτή τη μέθοδο αυξάνεται διαρκώς. Στη χώρα μας, πραγματοποιείται από την έναρξη της μεθόδου αυτή η πρωτοποριακήεπέμβαση με απόλυτη επιτυχία σε διάφορα Κέντρα.
Σήμερα η κύρια ένδειξη για διαδερμική εμφύτευση αορτικής βαλβίδας αφορά σε συμπτωματικούς ασθενείς με σοβαρού βαθμού στένωση της αορτικής βαλβίδας που αδυνατούν να υποβληθούν σε χειρουργική αντικατάσταση της βαλβίδας λόγω υψηλού εγχειρητικού κινδύνου εξαιτίας άλλων συνοδών παθολογικών καταστάσεων, επιτυυγχάνοντας μείωση των θανάτωνέως και 26% συγκριτικά με την συντηρητική αντιμετώπιση και καλύτερη ποιότητα ζωής.
Ο Αντιπρόεδρος της ΕΚΕ κος Σ. Φούσας θα αναφερθεί στην κυριότερη αιτία θανάτου που αποτελούν τα οξέα στεφανιαία σύνδρομα και συννοσηρότητες, με κύριο εκφραστή το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Τα καρδιαγγειακά νοσήματα αποτελούν σήμερα την κύρια αιτία θανάτου στις αναπτυγμένες χώρες και αναμένεται να γίνει το ίδιο και στις αναπτυσσόμενες χώρες μέχρι το 2020. Ο όρος οξέα στεφανιαία σύνδρομα έχει εξελιχθεί σε ένα εύχρηστο και λειτουργικό μέσο για την περιγραφή κάθε συμπτωματολογίας συμβατής με οξεία μυοκαρδιακή ισχαιμία. Τα τελευταία χρόνια, σημαντικές πρόοδοι έχουν σημειωθεί τόσο στη διάγνωση, όσο και στη θεραπευτική αντιμετώπιση των οξέων στεφανιαίων συνδρόμων. Η συνύπαρξη και άλλων παθήσεων όπως η αναιμία, ο σακχαρώδης διαβήτης, η καρδιακή ανεπάρκεια και η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια αποτελούν ένα συχνό πρόβλημα στην αντιμετώπιση των οξέων στεφανιαίων συνδρόμων.
Η αναιμία σχετίζεται με χειρότερη πρόγνωση (θάνατος, έμφραγμα μυοκαρδίου ή υποτροπιάζουσα ισχαιμία) στα οξέα στεφανιαία σύνδρομα. Επιπλέον, η αναιμία συνδέεται με περισσότερες συννοσηρότητες, όπως ο διαβήτης και η καρδιακή ανεπάρκεια.
Περίπου το 20-30% των ασθενών με οξέα στεφανιαία σύνδρομα έχουν σακχαρώδη διαβήτη. Οι διαβητικοί ασθενείς εμφανίζουν πιο εκτεταμένη στεφανιαία αθηρωμάτωση, μπορεί να παρουσιάσουν σιωπηλή ισχαιμία ή έμφραγμα μυοκαρδίου και έχουν χειρότερη πρόγνωση ακόμα και μετά από επαναγγείωση.
Νεφρική δυσλειτουργία είναι παρούσα σε 30-40% των ασθενών με οξέα στεφανιαία σύνδρομα χωρίς ανάσπαση του ST. Η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια (ΧΝΑ) συνδέεται με χειρότερη πρόγνωση και είναι ένας ανεξάρτητος προγνωστικός δείκτης θνητότητας και μείζονος αιμορραγίας. Οι ασθενείς με ΧΝΑ πιο συχνά παρουσιάζονται με συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας και χωρίς τυπικό στηθαγχικό πόνο.
Η καρδιακή ανεπάρκεια είναι μια από τις πιο συχνές και θανατηφόρες επιπλοκές των οξέων στεφανιαίων συνδρόμων και αποτελεί ανεξάρτητο προγνωστικό δείκτη θνησιμότητας. Η καρδιακή ανεπάρκεια είναι πιο συχνή σε ηλικιωμένους ασθενείς και συνδέεται με χειρότερη πρόγνωση, είτε παρουσιαζόμενη κατά την εισαγωγή, είτε κατά τη διάρκεια της νοσηλείας. Στους ασθενείς που παρουσιάζονται με καρδιακή ανεπάρκεια χωρίς πόνο στο στήθος, το οξύ στεφανιαίο σύνδρομο είναι δύσκολο να διαγνωσθεί λόγω της αύξησης της τροπονίνης που σχετίζεται με την οξεία καρδιακή ανεπάρκεια. Σε αυτούς τους ασθενείς πολλές φορές είναι δύσκολο να γίνει η διαφοροδιάγνωση της οξείας καρδιακής ανεπάρκειας από το NSTEMI που επιπλέκεται με καρδιακή ανεπάρκεια και απαιτείται στεφανιογραφία. Ασθενείς με οξέα στεφανιαία σύνδρομα και καρδιακή ανεπάρκεια λιγότερο συχνά λαμβάνουν την καθιερωμένη αγωγή (φαρμακευτική και επεμβατική).Οι ασθενείς με οξεία καρδιακή ανεπάρκεια έχουν ανάγκη άμεσης επαναιμάτωσης.
Οι συννοσηρότητες αποτελούν ένα συχνό πρόβλημα στην αντιμετώπιση των οξέων στεφανιαίων συνδρόμων. Οι ασθενείς με συννοσηρότητες υποαντιπροσωπεύονται στις μελέτες και συχνά υποθεραπεύονται. Η ύπαρξη συνοδών νοσημάτων επηρεάζει την πρόγνωση των οξέων στεφανιαίων συνδρόμων και καθορίζει τις θεραπευτικές επιλογές. Είναι απαραίτητη η αναγνώριση των συννοσηροτήτων και η επιλογή της κατάλληλης θεραπευτικής στρατηγικής προς όφελος του ασθενούς.
Ο Γραμματέας της ΕΚΕ κοςΙ. Βλασερός θα αναφερθεί στο συσχετισμό ανάμεσα στην παχυσαρκία και τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Η παχυσαρκία αποτελεί ένα σύγχρονο πρόβλημα υγείας στις αναπτυγμένες κοινωνίες. Στην Ελλάδα φαίνεται ότι περίπου το 60% του πληθυσμού εμφανίζουν αυξημένο βάρος σώματος και χαρακτηρίζονται ως υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.Είναι χαρακτηριστικό ότι μια μείωση του σωματικού βάρους κατά 4.5 κιλά οδηγεί σε σημαντική μείωση της αρτηριακής πίεσης, καλύτερη ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου και σημαντική μείωση του κινδύνου εμφάνισης εμφράγματος του μυοκαρδίου.
Σε προοπτικές μελέτες παρακολούθησης φαίνεται δε ότι ανάμεσα σε όλους τους ανθρωπομετρικούς δείκτες, η μέτρηση της περιφέρειας μέσης έχει τη σημαντικότερη προγνωστική αξία για την εμφάνιση όχι μόνο καρδιαγγειακών επιπλοκών αλλάκαιαρτηριακής υπέρτασης ακόμα και ανεξάρτητα του δείκτη μάζας σώματος (δηλαδή και σε άτομα με φυσιολογικό σωματικό βάρος).
Οι παχύσαρκοι ασθενείς θα πρέπει να ενθαρρύνονται να ακολουθούν ένα πρόγραμμα χαμηλής έντασης και μακράς διάρκειας άσκησης για να μειώσουν τον κίνδυνο καρδιοαγγειακών επιπλοκών και ορθοπεδικών ατυχημάτων.
