Τα παρεντερικά αντιπηκτικά παραμένουν μία σημαντική θεραπευτική συνιστώσα στη θεραπεία των ασθενών με οξέα στεφανιαία σύνδρομα (ΟΣΣ) και στην επεμβατική καρδιολογία. Η κλασική, μη κλασματοποιημένη ηπαρίνη (ΜΚΗ), οι χαμηλού μοριακού βάρους ηπαρίνες (ΧΜΒΗ) και το φονταπάρινουξ χρησιμοποιούν την αντιθρομβίνη για να ασκήσουν την πλήρη αντιπηκτική δράση τους, ενώ η μπιβαλιρουδίνη αναστέλλει άμεσα τη θρομβίνη του πλάσματος και αυτή που είναι δεσμευμένη στον θρόμβο. Στις συστάσεις αυτής της ανασκόπησης προτείνονται τα εξής: σε ασθενείς με ΟΣΣ χωρίς εμμένουσες ανασπάσεις του διαστήματος ST (NSΤEΟΣΣ) καθώς και σε ασθενείς με μη επαναγγειωθέντα ή με θρομβολυμένα εμφράγματα με εμμένουσες ανασπάσεις του διαστήματος ST (STEMI) μπορει να χρησιμοποιηθούν ένα από τα 3 έμμεσα δρώντα αντιπηκτικά χωρίς διάκριση εφόσον έχει προγραμματιστεί η επεμβατική αντιμετώπιση του ασθενούς εντός 1-3 ημερών αλλά κατά προτίμηση η ενοξαπαρίνη ή το φονταπάρινουξ έναντι της ΜΚΗ αν ο ασθενής πρόκειται αρχικά να αντιμετωπιστεί συντηρητικά.
PDF