Από το 1913, όταν ο Einthoven όριζε το διάστημα QT, ως τον χρόνο που απαιτείται για την ολοκλήρωση της διαδικασίας εκπόλωσης και επαναπόλωσης, η διάρκεια του διαστήματος QT χρησιμοποιείται ως δείκτης αποκατάστασης του κοιλιακού μυοκαρδίου από την ηλεκτρική διέγερση και ως έκφραση των μεταβολών στο ηλεκτροκαρδιογράφημα (ΗΚΓ) επιφανείας που εμφανίζουν τα διαφορετικά δυναμικά ενεργείας που προέρχονται από τις διάφορες περιοχές του μυοκαρδιακού τοιχώματος. Ως εκ τούτου, η μέτρηση της διάρκειας του διαστήματος QT είναι ένα σημαντικό διαγνωστικό εργαλείο, ιδιαίτερα στην περίπτωση του συγγενούς συνδρόμου παράτασης του QT διαστήματος. Η σχέση μεταξύ της διασποράς των χρόνων ανάνηψης του κοιλιακού μυοκαρδίου από τη διέγερση και των κοιλιακών αρρυθμιών έχει αποδειχθεί στο παρελθον.1 Η διασπορά του διαστήματος QT έχει χρησιμοποιηθεί για τον ποσοτικό προσδιορισμό της διασποράς στην ανερεθιστότητα του κοιλιακού μυοκαρδίου από το κλασικό ΗΚΓ 12 απαγωγών.
PDF