H Διατατική Μυοκαρδιοπάθεια (DCM) είναι μια προοδευτική μυοκαρδιακή νόσος που χαρακτηρίζεται από τη διάταση της αριστερής ή και των δύο κοι-
λιών και συστολική δυσλειτουργία της αριστερής κοιλίας λόγω διάτασής της επί απουσίας παθολογικών συνθηκών φόρτισης (υπέρταση, βαλβιδοπάθεια) ή στεφανιαίας νόσου ικανής να προκαλέσει διάχυτη συστολική δυσλειτουργία.1 Έχει καταδειχθεί από προηγούμενες μελέτες ο σημαντικός ρόλος του oξειδωτικού στρες στην παθογένεια της DCM.2n Αρκετές μελέτες ανέφεραν αυξημένους βιοχημικούς δείκτες οξειδωτικού στρες σε ενήλικες που πάσχουν από DCM σε σύγκριση με υγιείς.3,4 Το οξειδωτικό στρες ορίζεται ως μια διαταραχή μεταξύ της παραγωγής δραστικών ριζών οξυγόνου και αντιοξειδωτικών μορίων που μπορεί να είναι ή να μην είναι ένζυμα. Στους ασθενείς που μπορεί να οδηγηθούν σε καρδιακή ανεπάρκεια υπάρχουν πολλές πιθανές πηγές ενεργών ριζών οξυγόνου: μιτοχονδριακά ένζυμα της αναπνευστικής αλυσίδας, NADPH οξειδάση, οξειδάση της ξανθίνης, NADPH οξειδάση των ουδετερόφιλων, συνθετάση του μονοξειδίου του αζώτου, κλπ.