Η θεραπεία της σοβαρής στένωσης της αορτικής βαλβίδας έχει αλλάξει δραματικά την τελευταία δεκαετία. Αν και η κλασσική χειρουργική αντικατάσταση της αορτικής βαλβίδας παραμένει η βασική θεραπευτική επιλογή, διαπιστώθηκε ότι οι διακαθετηριακές τεχνικές εμφύτευσης συνοδεύονται από πολύ καλά αποτελέσματα σε ασθενείς υψηλού χειρουργικού κινδύνου, επιτρέποντας πλέον την αιτιολογική αντιμετώπιση ασθενών με σοβαρή συμπτωματική αορτική στένωση που πριν θεωρούνταν ανεγχείρητοι και ως εκ τούτου είχαν μια μάλλον απελπιστική πρόγνωση.1 Ωστόσο, μια σειρά παραγόντων περιορίζει την ευρύτερη εφαρμογή των διακαθετηριακών τεχνικών, ιδιαιτέρως στη χώρα μας: υψηλό κόστος των υλικών, ανεπαρκής ανάπτυξη υβριδικών αιθουσών χειρουργείου ή καρδιοχειρουργικής κάλυψης και απουσία αξιόπιστων αντικειμενικών κριτηρίων επιλογής των κατάλληλων ασθενών.
PDF