Η εμφάνιση των στεφανιαίων μεταλλικών ενδοπροθέσεων στα μέσα της δεκαετίας του ’80 αποτέλεσε σταθμό στην αντιμετώπιση της στεφανιαίας νόσου. Ταυτόχρονα όμως γεννήθηκαν δύο νέες νοσολογικές οντότητες, δυνητικά θανατηφόρες: η επαναστένωση και η θρόμβωση της στεφανιαίας ενδοπρόθεσης.1 Η συχνότητα της επαναστένωσης ελαττώθηκε με την χρήση των ενδοπροθέσεων που εκλύουν φάρμακο (Drug Eluting Stents, DES), ενώ η θρόμβωση της ενδοπρόθεσης σχεδόν εξαλείφθηκε με την εμφάνιση των νεότερης γενιάς DES καθώς επίσης και με τη χορήγηση διπλής αντιαιμοπεταλιακής αγωγής, δηλαδή της χορήγησης συνδυασμού ασπιρίνης και αναστολέων του υποδοχέα P2Y12 (κλοπιδογρέλη, πρασουγρέλη, τικαγρελόρη).
PDF