Κωνσταντίνος Κάτσος
Department of Forensic Medicine and Toxicology, School of Medicine, National and Kapodistrian University of Athens
Εμμανουήλ Ι. Σακελλιάδης
Ευμορφίλη I. Ζούζια
Χαρά Σπηλιοπούλου
Department of Forensic Medicine and Toxicology, School of Medicine, National and Kapodistrian University of Athens
Περίληψη
Παρά την πρόοδο της Ιατρικής επιστήμης και της Βιοϊατρικής τεχνολογίας, τα νοσήματα του καρδιαγγειακού συστήματος και ιδίως τα οξέα εμφράγματα του μυοκαρδίου εξακολουθούν να αποτελούν την πρώτη αιτία θανάτου στις ανεπτυγμένες χώρες. Ευρήματα μελετών, οι οποίες έχουν δημοσιευθεί από τη δεκαετία του ’60 έως και σήμερα, φαίνεται να καταδεικνύουν την ύπαρξη κιρκάδιου ρυθμού στην εμφάνιση (θανατηφόρων και μη) εμφραγμάτων του μυοκαρδίου. Μάλιστα, σύμφωνα με την πλειονότητα αυτών των μελετών, ο μεγαλύτερος κίνδυνος υφίσταται κατά τις πρωινές ώρες, ιδίως μετά το πρωινό ξύπνημα, ενώ κατά πολλούς υφίσταται επίσης και μια απογευματινή αιχμή. Παρά το γεγονός ότι έχουν δημοσιευθεί και μελέτες οι οποίες δεν συμφωνούν με το προαναφερθέν συμπέρασμα, η ύπαρξη του κιρκάδιου ρυθμού των εμφραγμάτων του μυοκαρδίου φαίνεται ότι υφίσταται, καθώς οι διαφορές που έχουν περιγραφεί θα μπορούσαν να οφείλονται σε διαφορές στον τρόπο ζωής των ατόμων ανά τον κόσμο. Όσον αφορά στην Ελλάδα, οι τρεις μέχρι στιγμής δημοσιευμένες μελέτες παρουσιάζουν μάλλον αντιφατικά αποτελέσματα, γεγονός που καθιστά επιτακτική την περαιτέρω μελέτη στη χώρα μας. Βεβαίως, όπως η γνώση των δεικτών θνητότητας προάγει τις πολιτικές υγείας, έτσι και η γνώση της ώρας θανάτου, θα μπορούσε να συμβάλει τόσο στην πρόληψη, όσο και στην έγκαιρη θεραπεία. Αρχικώς, θα πρέπει να συμπεριληφθεί στην εξίσωση και η χρονοθεραπεία, δηλαδή η επιλογή της ορθής ώρας χορήγησης της φαρμακευτικής αγωγής, ενώ η στελέχωση των μονάδων υγείας με κατάλληλο και επαρκές αριθμητικώς ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό θα μπορούσε να αποτελέσει μια από τις πρώτες παρεμβάσεις στην επίλυση πολλών δυσλειτουργιών που εμφανίζονται καθημερινώς σε διάφορες χώρες του κόσμου. Η εκπαίδευση τόσο των πασχόντων, ως προς τη διαχείριση των καταστάσεων που δύνανται να λειτουργήσουν ως έναυσμα εμφάνισης εμφράγματος του μυοκαρδίου, όσο και των συγγενών τους σχετικά με τη διενέργεια καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης και εν γένει με την παροχή πρώτων βοηθειών, θα μπορούσε επίσης να βελτιώσει το ποσοστό επιβίωσης μετά από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.
PDF