Αγγειακά Εγκεφαλικά Επεισόδια στην Κύηση

Περίληψη

Η επίπτωση των αγγειακών εγκεφαλικών συμβαμάτων έχει αυξηθεί τις τελευταίες δεκαετίες στους νέους και μέσης-ηλικίας ενήλικες. Επιπλέον, αν και γενικά σπάνια, τα εγκεφαλικά επεισόδια κατά την εγκυμοσύνη είναι τρεις φορές πιο συχνά από ότι μεταξύ των μη εγκύων γυναικών ηλικίας 15–44 ετών, και σχετίζονται με υψηλή νοσηρότητα και θνησιμότητα, απαιτώντας έτσι ταχεία αναγνώριση και θεραπεία. Η φυσιολογικές μεταβολές κατά την κύηση, συμπεριλαμβανομένης της υπερπηκτικότητας και των αιμοδυναμικών αλλαγών, φαίνεται ότι ευθύνονται για τον αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου, που είναι υψηλότερος κατά το τρίτο τρίμηνο και την πρώιμη περίοδο μετά τον τοκετό. Επιπλέον, έχει αποδειχθεί ότι οι πιο σημαντικοί παράγοντες κινδύνου που προδιαθέτουν σε εγκεφαλικό επεισόδιο κατά την εγκυμοσύνη είναι η υπέρταση και η προεκλαμψία / εκλαμψία. Η διαγνωστική προσέγγιση μιας εγκύου γυναίκας με υποψία εγκεφαλικού επεισοδίου δεν διαφέρει ουσιαστικά από εκείνη στο γενικό πληθυσμό: η επείγουσα απεικόνιση του εγκεφάλου και η άμεση παρέμβαση είναι σημαντικές παράμετροι για τη βελτιστοποίηση του μακροπρόθεσμου αποτελέσματος, ενώ η περαιτέρω διερεύνηση θα πρέπει να κατευθύνεται προς τον προσδιορισμό της αιτιολογίας και των παραγόντων κινδύνου του εγκεφαλικού. Παρόλο που οι έγκυες γυναίκες αποκλείστηκαν από κλινικές δοκιμές, υπάρχει ένα αυξανόμενο πλήθος στοιχείων που υποστηρίζουν τη χρήση θεραπειών πρώιμης επαναιμάτωσης σε ισχαιμικού τύπου αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, συμπεριλαμβανομένης της θρομβόλυσης με ενεργοποιητή πλασμινογόνου ιστού (tPA) και της ενδοαγγειακής θρομβεκτομής, όταν τα οφέλη υπερτερούν του κινδύνου αιμορραγίας της μήτρας. Στο παρόν άρθρο επιχειρείται μια ανασκόπηση της διάγνωσης και τη θεραπείας των εγκύων γυναικών και των γυναικών μετά τον τοκετό που παρουσιάζονται με αγγειακά εγκεφαλικά συμβάματα.